Na dvanaestom kilometru puta od Sombora prema Subotici nalazi se selo Svetozar Miletić, u opštini poznatije kao Lemeš, ili Nemeš Militić.Naziv su dobili po reči "nemeši",što znač, plemići, jer je  u XVIII veku, na prostoru današnjeg Svetozar Miletića živelo  najviše plemićkih porodica u to vreme , u ovim krajevima.U XIX veku selo je imalo i Banju sa toplom vodom,ali je i to uništeno i zapušteno. Po poslednjem popisu iz 2011 godine, ovo selo broji 2746 stanovnika, uglavnom poljoprivrednika, a poznato je široj javnosti i po proizvodnji originalnog „Lemeškog kulena“i kuvanju čuvenog ljutog lemeškog paprikaša, jer između ostalog, imaju dobre majstore kulinarstva,čija se umeća prenose, sa generacije na generaciju.Poslednjih godina u ekspanziji je kulturni život u selu, jer Kulturno umetničko društvo "Lemeš"okuplja omladinu i stvara programe, koji zabavljaju stanovnike ovoga mesta na brojnim priredbama prilikom raznih svečanosti.

Što se tiče sporta,i sportskog života, žitelji ovoga mesta imali su brojne sportiste, koji su proneli slavu svoga sela i šire od somborske opštine. Iz   ovoga sela je Stevan Horvat(rođen 1932 ), rvač, nosilac srebrne olimpijske medalje u Meksiku 1968 godine, zatim Tereza Kočiš(1934) ,gimnastičarka,osvajačica  srebrne medalje na svetskom prvenstvu 1950 godine u Bazelu, i dve srebrne i jedna bronzana medalja na prvenstvima Evrope, zatim fudbaleri Josip Turčik(1951), igrač Maribora i internacionalac u Austriji,tu su i braća Zoltan(1972)  i Tibor(1974) Sabo. Zoltan je nastupao za novosadsku Vojvodinu, beogradski Partizan, južnokorejski Samsung,a Tibor za budipeštanski Ferencvaroš i neke klubove u Poljskoj i Grčkoj. Ovi pomenuti fudbaleri ponikli su u svome selu, Lemešu, igrajući za „Jedinstvo“, uz brojna ostala imena , koja su palila i žarila u Ligama somborske opštine. Teško se sada setiti sviju,a braća Vidaković, Kanjo, Sabo, Gligorević, Babić, Đirki,zatim, Napijalo, Savić, Štefko , Dukat, Jurić, Hrkač, Bakula, Miljuš, Tomas i mnogi drugi igrali su za svoje selo, i svoje „Jedinstvo“, i održali klub, koji je okupljao u svojim redovima omladince iz ovoga mesta. Fudbalski klub je osnovan davne 1913 godine, i pre dve godine je trebao proslaviti stoti rođendan, redak jubilej, kojega je u opštini proslavio samo somborski Radnički.Međutim, klub ne postoji već petnasest godina, tačnije od juna 2000 godine, kada je odigrana poslednja prvenstvena utakmica Jedinstva. Zadnji nastup, kao klub, Lemešani su imali u Gakovu, 11. Juna 2000 godine , kada su poraženi od Graničara sa 3:6, a samo nedelju dana ranije, 4. Juna, odigrali su svoju poslednju utakmicu u okviru prvenstva Područne Lige Sombor, protiv OFK Odžaka na svom terenu, i gosta porazili sa 2:0. Od tada do danas, klub ne postoji, fudbal se igra na malom igralištu pored Groblja, turniri se održavaju u letnjim mesecima, a na velikom igralištu, u ulici Šandora Petefija bb, raste trava i korov. Doduše, ovde se okupljaju rekreativci, i na male golove odigraju meč za svoju dušu. Od "sportskih" objekata, miletićani danas imaju prirodno najatraktivniju pistu za trku dvotočkaša, poznatiju kao "Lemeš Ring"na lokalitetu stare ciglane, na kojoj se u vreme održavanja trka ,okupi i po nekoliko stotina takmičara iz zemlje i inostranstva,a to sve prati po nekoliko hiljada gledalaca. Imali su i hipodrom, postoji i sada,ali se trke konja retko održavaju.A što se tiče fudbala, sve je svedeno na igru na male goliće u ulicama i livadicama,a veliki fudbal je sada samo želja mnogih dečaka iz ovoga mesta.  

Tužno je videti ovu sliku danas, i ovo igralište u Lemešu,a još su tužnija nedeljna popodneva, u vreme kada se igraju prvenstvene utakmice u drugim selima, jer ovde nema više fudbalskih utakmica,komšijskih derbija sa Stanišićom, Slogom iz Čonoplje, i Aleksa Šantićem, nema onoga žagora, navijanja i druženja mladih iz ovoga mesta, a na igralištu krtičnjaci , korov i zubača, u klubskim prostorijama, memla, paučina, i jednom rečju, tuga.Ovde je zamrlo sve. Doduše, u vreme izbora, ima obećanja: „ Mi ćemo pokrenuti klub, obezbediti novac, sponzore, ovako ćemo, onako ćemo... izlazi iz usta lidera pojedinih stranaka. Dolaze delegacije iz grada. Biraju se čelnici Saveza, obećavaju : „Bacićemo akcenat na seoske klubove, nećemo to dozvoliti“... Da, znamo to već punih 15 (PETNAEST ) godina, govore lemešani.

Pitamo se : Što se omladina okreće porocima (alkohol, droga, cigarete,kladionice), i šta smo učinili da tako ne bude?. Evo jednog primera iz Svetozara Miletića. Gde će oni koji vole fudbal utrošiti svoje slobodno vreme i energiju sa kojom raspolažu u svojim najboljim godinama, ako je katanac već zarđao na prostorijama FK Jedinstva, a igralište zaraslo u korov i zubaču, i nema organizatora, pedagoga, trenera i nekog ko je zainteresovan da sve to pokrene sa mrtve tačke. 

Svlačionice i službene prostorije  FK Jedinstva zvrje prazne i napuštene već 15 godina

Igralište FK Jedinstva iz Svetozar Miletića na kome se već deceniju ipo ne igraju prvenstveni mečevi